Murano is een eiland op een kwartier met de boot van Venetië. Het Murano-glas in de Zahia-winkels wordt speciaal voor Zahia gemaakt op Murano.
Het vintage murano-glas in de winkels is allemaal van Ercole Moretti, de oudste nog bestaande kralenfabriek op Murano.
In 1292 werden alle glasfabrieken van Venetië verhuisd naar het eiland Murano. Het was een manier om de fabrieken af te sluiten van de buitenwereld en de glasproductietechnieken gemakkelijker geheim te houden. Murano werd al bewoond door de Oude Romeinen. Vanaf de zesde eeuw woonden er mensen uit Altino en Oderzo. Oorspronkelijk was Murano een welvarende vissershaven, waar ook zout werd gewonnen. Het was ook een handelscentrum, omdat het via zijn haven controle had over Sant'Erasmo. Vanaf de elfde eeuw trokken de bewoners weg naar Dorsoduro en nam de welvaart in Murano af. De stad had oorspronkelijk een eigen hoge raad, zoals Venetië, maar vanaf de dertiende eeuw werd Murano bestuurd door een podesta uit Venetië. Niettemin had Murano zijn eigen munten. In de vijftiende eeuw werd Murano populair als vakantieoord voor de Venetiërs, die er paleizen bouwden. Het landelijke deel van het eiland was bekend om zijn boomgaarden en moestuinen, tot de negentiende eeuw, toen de boomgaarden en moestuinen moesten wijken voor woningen.
De glasindustrie is altijd de belangrijkste economische activiteit van het eiland geweest, direct of indirect. Er waren natuurlijk de glasblazers maar er waren ook houthakkers, die hout moesten leveren voor de steeds brandende vuren. Er waren timmerlui, die de kisten moesten maken waarin de kralen vervoerd werden, er waren smeden die alle soorten tangen maakten, kruiers om de schepen te laden en te lossen, metselaars om de ovens te bouwen en te herstellen...
Op de foto: meesters, leerlingen en arbeiders van een glasblazerij, jaren '20
Na de jaren '50 ging het snel bergaf met de glasindustrie in Murano, onder andere door de strengere regelgeving op het gebied van het milieu.
Momenteel is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Maar er zijn nog altijd glasblazerijen, en er zijn ook steeds meer ambachtslui die de oude tradities in ere houden. Jammer genoeg is het niet al goud wat blinkt: veel van het glas dat nu aangeboden wordt in toeristische winkels, komt uit China!
Bron: Wikipedia, La memoria del vetro door A. Tosi en Antonella De Palma
Zie ook Venetiaans glas.